دو شعر از محمد صالح علاء.

1-
گل نیلوفر آبی پشت پشت پلک من می خوابی؟
میشی آفتاب خصوصی واسه دلم بتابی
آروم آروم نازی نازی با دل تنگم می سازی
میبریم تا پشت ابرا سفر دور و درازی
روی کاغذای پاره می کشی نقش ستاره
نقش یک عاشق ابری که تو نقاشیت بباره

۲-
محبوب من آقايي کن منو به غلامي ببر
يه پول سياه بفروشمو دوباره مفتي بخر

ارزون ترين جنس حراجي ميشم
دور تو ميگردم و حاجي ميشم

قدرت

I am so strong because   

      I can think   

   I can fast   

And I can wait

یا لطیف

در اين زمانه بي هاي و هوي لال پرست

خوشا به حال کلاغان قيل و قال پرست

چگونه شرح دهم لحظه لحظه خود را

براي اين همه ناباور خيال پرست؟

به شب نشيني خرچنگ هاي مردابي

چگونه رقص کند ماهي زلال پرست

رسيده ها چه غريب و نچيده مي افتند

به پاي هرزه علفهاي باغ کال پرست

رسيده ام به کمالي که جز اناالحق نيست

کمال دار براي من کمال پرست

هنوز زنده ام و زنده بودنم خاري ست

به چشم تنگي نا مردم زوال پرست

                                                           محمد علي بهمنی